Dag 5 - 12-05-06

18.00 uur
Wat een klotenacht zeg, kon maar niet doorslapen, werd vaak wakker en ik had het koud. Nadat ik in een kast nog een deken en nog een kussen had gevonden viel ik alsnog voor een paar uur lekker in slaap. Om 08.00 uur werd ik door het zonnetje gewekt. Ontbeten en vandaag staan 2 mooie zgn Zagoriadorpen op het programma. Dit zijn een 40tal dorpen in het pindosgebergte die een beschermde status hebben gekregen. Ze zijn volledig gebouwd uit de plaatselijke steensoort "zeis", een soort leisteen. Ik bezoek vandaag Megalo Papingo en Vikos.
Het wordt een pittige klim van 8 km met een heleboel haarspelbochten. Deze kan ik vanuit het dorp goed zien liggen.Het is fantastisch weer en de uitzichten dito, na 1 1/2 uur kom ik aan in Megalo Papingo, wederom nul toeristen. Alle huizen zijn met de hand gehakt. Er worden brokken steen (zeis) aan de rand van het dorp gestort(in dorp passen de vrachtauto's niet) en met een mini vrachtauto worden ze naar de plek van bestemming gebracht. Daar zit een groepje mannen met hamer en beitel een hele dag stenen in vorm te hakken, als ze er genoeg hebben bouwen ze weer een stukje.
Tijd om door te gaan. Ik red het niet naar Mikro Papingo want ik word onderweg opgehouden door nog iets fantastisch.
Langs de kant van de weg is er links van me een canyon, met daarin natuurlijk gevormde bassins met daarin heerlijk koud en kristal helder water. ik loop hier een tijdje rond en vind een nestje gele kwikstaartjes, ik laat ze snel met rust want moeder is ongerust.
Het is inmiddels middag als ik terug in het dorp ben waar ik een hapje eet. Eerst inspecteer ik onderweg nog een bloemenweitje waar diverse orchideeën staan.
Op het terras eet ik pasta met lamsvlees, het was meer vet dan vlees maar de bedelende hond naast me was er blij mee en hiermee heb ik de hondengoden ook weer gunstig gestemd.
Op naar het dorpje Vikos met de vikoskloof. Het is een erg verlaten dorpje, eerst bekijk ik het uitzichtpunt wat recht de vikoskloof inkijkt. Indrukwekkend. In een dik half uur kan ik via een steil pad naar de bodem van de kloof afdalen, alleen wederom.
Beneden op een weitje naast de rivier staat een klein verlaten klooster, daaromheen grazen half verwilderde paarden. Het lijkt net een sprookje. Ontroerende schoonheid. De azuurblauw/groene rivier en de 2500 meter hoge Kastrakes maken het geheel compleet.Eeven opfrissen, dia's klieken, wat eten en weer terug naar boven. Wat een heerlijke dag.