Dag 6 - 13-05-06

14.50 uur
Toch heerlijk om na een qua kilometers niet zo'n lange dag maar qua hoogtemeters een zware aan een heerlijk koel amstel biertje te zitten, onder een gigagrote plataan.
Platanen horen hier bij de dorpen, zonder plataan geen taveerne en zonder taveerna geen dorp. Vroeger maar ook nu nog werd de schaduw van de plataan opgezocht voor sociale bezigheden. Het hele dorp zat namelijk bij elkaar op het plein met de plataan.
Terug naar het begin, 07.30uur.
Lekker geslapen en om 08.00 uur zat ik op de fiets. Het begon gelijk goed, zo'n 5 km klimmen tot wel 9 %. Ik passer angstig en te voet een kudde loslopende koeien en stieren, die zijn gelukkig druk bezig met andere leuke dingen.
Eindelijk dan de eenzame afdaling want last van verkeer heb ik niet. Uiteindelijk beland ik in een soort dal waar ik de komende kilometers doorrrijd. Niet zo mooi, ja mag het eens een keer wat minder.
Dan schrik ik enorm, bij een afslag ligt niet 1 hond maar wel een hele kudde honden. Ze zien me, ik stap af en hou fiets tussen mij en de honden. Deze keer werkt hard roepen niet alhoewel, ze happen niet. Ik loop langzaam de bocht om en geraak uit het zicht. Opgelucht stap ik weer op de fiets. De honden goden zijn me inderdaad gunstig gestemd.
Nu kan ik kiezen, of snel naar de eindbestemming of een omweg naar Monodendri. Dit zou betekenen weer 4 km klimmen. Het schijnt daar erg mooi te zijn, tja hier ben ik toch voor gekomen. Vooruit dan maar. Na een soms pittige klim in de prikkende zon bereik ik aan de top van de vikoskloof Monodendri (dit is het einde van de 12 km lange vikoskloof). Eerst wat energie bijtanken met een heerlijke kruidentaart.
Er loopt een 600 meter lang pad naar een klooster wat tegen de afgrond plakt. Er is 1 monnik aan het werk, hij verricht monikkenwerk want hij maakt fresco's, heel de dag door en het zijn plaatjes. Je kan ze kopen dus hier sla ik mijn souvenirs in. Buiten gaat een nog geen 1 meter breed pad langs de afgrond naar een grot. Daar hebben ze in de oorlog gescholen voor de duitsers. Je moet geen hoogtevrees hebben hier.
Voldaan begin ik aan de laatste kilometers naar Koukouli, daar slaap ik de komende 2 nachten.
Het landschap veranderd behoorlijk en ik rij langs een mooi dal met loofbomen en een riviertje.
Opeens zie ik aan ijn rechterkant een prachtig mooi oud stenen boogbruggetje, natuurlijk een perfect pauzeer moment. Daar waar ik mijn fiets neer zet zie ik een bijzondere orchidee, wat een toeval...
Snel naar het beekje met brug want dit vraagt om een dia, en misschien alweer toeval maar er komt net een vrouw aan in volgens mij traditionele kledij met haar hond. Ik wacht tot ze over het bruggetje lopen en klik.
Ik vervolg mijn weg en een paar kilometer later zie ik de mooie 1 boogbrug nabij Kipi, deze is alleen wel 10x groter dan de vorige.
Nog een steile klim naarKoukouli en opeens houd de weg op en is daar het dorp met de taveerna en kamers in het begin van het dorp. Een duits pratende vrouw van 1meter klein en breed met winterjas, dikke bril en snor vangt me op, Alexandra. Het eerste wat ze vraagt is bezorgd of ik het niet koud heb zo met mijn korte broek en shirt, nee het is maar 25 graden.
Na telefonisch overleg methaar baas kan ik blijven slapen voor €35, - per nacht incl ontbijt. Vooruit dan maar, ik kan ook niet veel anders want veel meer is er niet.
Naast me..2 nederlandse wandelaars en aan de andere kant naast me ook 2 nederlanders. Wat een toeval, nog geen toeristgezien en nu zit ik naast 2 nederlandse echtparen. Gezellig is het wel, ik maak af en toe een praatje.
Er zijn in dit dorp geen wegen, hoogstens een paar rommelig onberijdbare verharde paden die net nu ook weer opengebroken zijn, volgens mij krijgen ze elektra!
Het is nog vroeg dus loop ik eerst het dorp de andere kant uit en rijd ik op mijn gemakje verder naar boven, naar het dorpje Kpesovo, 1 van de hoogst gelegen zagoriadorpen (1340 meter) entevens het hoogste punt van mijn reis. Bij een oude kerk is een winkeltje waar midden in de winkel een eeuwenoude bron is te zien.
Heerlijk gegeten en naar bedje toe.