woensdag, mei 05, 2010

Budva en verder...

PARAGLIDEN MET ROBIN BROWN




SVETI STEFAN
PETROVAC

BULJARICA BEACH

Hallo weer, een cafe in Kotor gevonden waar ik ff een update kan geven.
Vanuit Ulcinj richting Budva gereden. In de ochtend eerst de oude stad bezocht, die niet echt oud meer is want weggevaagd in de aardbeving van 1979 maar in orginele staat is terug gebouwd.
Ik bel Robin, de man bij wie ik slaap vannacht. We spreken af in een pub en hij pikt me op.
Leuke vent die Robin, ook zijn 2 andere gasten zijn cool. Het zijn een paraglider uit Alaska en 1 uit Liverpool, compleet met haast onverstaanbaar engels.
Het is geen weer voor vliegen vandaag dus dropt Robin ons ergens in de middel of nowhere af. Hij zegt nog, als je het pad volgt kan er niets mis gaan....maar wat als het pad weg is...
We verdwaleneen beetje maar dalen af in een prachtige canyon en horen later een montenegrijnse herder tegen zijn geiten praten. Die zet ons op het juiste pad en uiteindelijk zien we Robin. Vers water uit de bergen drinken en weer terug naar Budva. Onderweg gaan we eerst lunchen..nou ja lunchen. We krijgen zoveel te eten dat we de rest van de dag niet meer hoeven te eten, ik krijg een lap vlees ter grootte van mijn bord, en het is een groot bord, de andere hebben een emmer soep gekregen. En dat voor 10 euries per persoon.
Aanhet strand pakken we nog een pint en Young, de beer uit Alaska eet nog een toetje. Typisch een amerikaan.
Bij zijn huis aangekomen genieten we van het uitzicht hoog boven Budva en drinken een lekker wijntje. Morgen de grote dag....
Op het lekkerste bed tot nu toe geslapen maar ook hier niet lekker. Er is bewolking en het wordt spannend of er gevlogen kan worden. We rijden naar de springzone. Na 2 uur wachten gaat het dan toch gebeuren, ik ben behoorlijk nerveus. Ik wordt aan Robin gehooked en daar gaan we, je moet de afgrond in sprinten wat compleet tegen je instinct gaat maar wat een RUSH zeg. Een korte vlucht van 10 min want geen thermiek. Boven zee haalt hij nog wat capriolen uit om mij de g/force te laten voelen. Wauw, dat ga ik nog wel eens doen denk ik.
Tot zover mijn verhaal, laters.

Geen opmerkingen: